Franciszek Domański (1902 - 1979) /1938-

Franciszek Domański (1902 - 1979) Po okresie studiów i przyjęciu święceń kapłańskich w 1934 roku pracował jako kaznodzieja i misjonarz ludowy. Do Stanów Zjednoczonych przybył w 1938 roku i tu pozostał aż do śmierci, głosząc misje i rekolekcje, redagując przez 5 lat Posłaniec Serca Jezusa i wiele czasu poświęcając studiowaniu historii jezuitów białoruskich oraz jezuitów polskich w USA. W wyniku tych poszukiwań opublikował w Sacrum Poloniae Millennium (1960) monografię pt. Patriarcha amerykańskich jezuitów ks. Franciszek Dzierożyński SJ, a także Łużyce (1944) - studium nad językiem serbołużyckim. Jako wicepostulator w 1954 roku wydał żywot abp. J. Cieplaka pt. Sługa Boży ks. Jan Chrzciciel Cieplak, Arcybiskup Wileński. W latach 1957 - 61 był przełożonym jezuitów polskich w Chicago. W ciągu życia poddany był wielu operacjom chirurgicznym, co być może wpłynęło na szczególne jego zainteresowanie biednymi i chorymi. Im więc przez wiele lat poświęcał swój czas i troskę, a starsi ludzie do dzisiaj pamiętają, jak obciążony artykułami żywnościowymi śpieszył do potrzebujących.

Władysław Wantuchowski (1895 - 1961) /1936-1938/

Władysław Wantuchowski (1895 - 1961) - Do zakonu wstąpił w Starej Wsi po ukończeniu 15. roku życia. 13 lat później - po odbyciu studiów filozoficznych i teologicznych - otrzymał święcenia kapłańskie i pracował w duszpasterstwie w kraju. W Chicago głosił rekolekcje i misje w latach 1936 - 38. Stany Zjednoczone nie były jednak jego ulubionym krajem, dlatego wrócił do Polski krótko przed wojną i został mianowany rektorem w kolegium wileńskim. W 1942 roku Niemcy osadzili go w więzieniu, gdzie przebywał do wkroczenia Rosjan w 1944 roku. Do śmierci pracował na różnych placówkach jezuickich w kraju, uważany za wybitnego kaznodzieję i rekolekcjonistę. Kultura osobista, serdeczność, żywy temperament i jowialność jednały mu wielu tak wśród ludzi świeckich, jak i w zakonie.

br. Antoni Noniewicz (1902 - 1964) /1934-

Antoni Noniewicz (1902 - 1964) - Urodził się na Litwie, do nowicjatu wstąpił w 1928 roku w Kaliszu. Przez resztę swojego życia zakonnego pracował jako kucharz najpierw w Polsce, a od 1934 roku w Chicago, gdzie troszczył się także o kaplicę, zakrystię i dom. Brat Antoni jest klasycznym przykładem poświęcenia i troski o zapewnienie warunków życia i pracy księżom. W czasie II wojny światowej organizował pomoc dla jezuitów w Polsce oraz jeńców wojennych w oflagach i stalagach niemieckich.

Zygmunt Jakubowski (1898 - 1961) /1932-/

Zygmunt Jakubowski (1898 - 1961) - Nowicjat odbył w 1913 roku w Starej Wsi, studia filozoficzne w Nowym Sączu, a teologiczne w Krakowie i Lublinie, gdzie także przyjął święcenia kapłańskie (1928). Cztery lata później wyjechał do pracy wśród Polonii amerykańskiej. W Chicago - podobnie jak inni jezuici - poświęcał się pracy duszpasterskiej i misyjnej, pisał artykuły do Posłańca Serca Jezusa, a od 1947 roku aż do śmierci wydawał go jako redaktor naczelny. Dokładność, pomysłowość i żywa inteligencja ojca Zygmunta nadały pismu jakby nowy wymiar, za co był bardzo ceniony wśród czytelników.