Stanisław Kuźnar (1910 - 1970) - Do zakonu wstąpił w 1925 roku w Kaliszu. Filozofię studiował w Krakowie,
a teologię w Lublinie i Lowanium, w Belgii, gdzie przyjął święcenia kapłańskie w 1935 roku. Przed wybuchem II wojny światowej studiował także historią na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kolejno pracował w wydawnictwie jezuickim w Krakowie i redagował miesięcznik dla młodzieży Miody Las, a w czasie wojny wykładał klerykom jezuickim historię Kościoła. W latach 1948 - 52 redagował Posłańca Serca Jezusowego w Krakowie. W 1959 roku wyjechał do Londynu do redakcji miesięcznika Sodalis Marianus, skąd po trzech latach przybył do Chicago, by objąć stanowisko redaktora Posłańca Serca Jezusa (1962 - 68). Prowadził równocześnie pracę duszpasterską wśród Polonii. Wielu rodaków ujmowała postać ojca Stanisław a, a polskie żeńskie zgromadzenia zakonne ceniły go za subtelne konferencje duchowne i często zapraszały do głoszenia rekolekcji. Z powodu choroby wrócił do kraju, gdzie po dwóch latach umarł. Jest autorem publikacji: Święty Andrzej Bobola - Męczennik i Patron Polski (1938), Ku szczytom. Życie s. Marii Leony Nastalówny służebniczki NMP (1946), Zwycięzca śmierci: misterium wielkopostne w IV aktach (1948).
II wojna światowa i eksterminacyjne niemieckie - a także rosyjskie - obozy koncentracyjne pochłonęły miliony istnień ludzkich, w tym także wielu polskich jezuitów. W Auschwitz Niemcy osadzili ich dwudziestu kilku. W większości zostali przewiezieni następnie do Dachau. Razem w hitlerowskim obozie w Dachau przebywało 43 polskich jezuitów, z których tylko 20 doczekało wyzwolenia. Kilku z nich powróciło do kraju, inni - po dopełnieniu studiów - wyjechali do pracy misyjnej w Północnej Rodezji (dzisiejszej Zambii), pozostałych przełożeni skierowali do pracy wśród Polonii amerykańskiej. Oni to uzupełnili braki personalne spowodowane wojną światową, a także restrykcyjną polityką paszportową rządów komunistycznych w Polsce w latach powojennych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz